rozdarcie na progu świata
już czekają na brzegu
żagle cicho szeleszczą
by wypłynąć
na niekończące się wody
zostawić
niedokończone poematy
klucze na dnie szuflady
niedomknięte odpowiedzi
i ślady porażek ...czy zwycięstw
kto może przeniknąć
sens każdego oddechu?
i wydać słuszny wyrok
czyudało się?
i gdy fale uderzają o burtę
klaszcząc,wtórująnaszym krokom
serce staje przed nieznanym
z lękiem idziemy na przystań
gdzie już czekają na brzegu
za nami echo ściga nas
wątpliwościamiprzyjaciół
wystawia na próbę
wszystko co stworzyliśmy
nacinając wiotki pień
naszego istnienia
światło odbija się
od glazury toni
wyznaczając ciepły ślad
zachęcając, by odbić od brzegu
i rzucić się
w ostatnią przygodę
ekscytującejwieczności
bez powrotu