kiedy słońce już zachodzi...

kiedy słońce już zachodzi...

a po burzy
gdy opadły wszystkie
krople łez
zapalono ogień słońca
ponad nami

gdy spadało w igły sosen
zapachniało niewinnością
mgły podniosły swe welony
ponad pola
wycierając stare żale

i speszone naszym wzrokiem
sczerwieniało
poruszając promieniami
jak batutą
intonując sonatę
na dwa serca
opadało
coraz niżej

każdy patrzył zachwycony
każdy myślał
o swym cichym szczęściu
upragnionym
niespełnionym jeszcze
ale blisko już gotowym
aby rzucić się w ramiona

daj mi słońce
jedną chwilę
abym zdążył...