lecz prawdziwe

Piotr Wojciechowski Drukuj E-mail

lecz prawdziwe


 

 

jak przykre to, że żyje dziś dla siebie

uciekam w nory, gdzie nikt nie będzie mnie o coś prosił

gdzie mogę robić swoje ważne sprawy

i nie znajdzie mnie nikt

 

jak straszne to, że nie mogę dziś kochać ciebie

i hojnie tracić wszystko

by szczęście zaświeciło do twych okien

i chciała zdobyć gwiazdy

nie milczeć, lecz krzyczeć

nie stać, lecz biec

morze otworzyć

i czas zatrzymać

 

jak przykre to, że nie potrafię płakać

nad swymi grzechami

i twardo trzymam prosto głowę

by każdy dostrzegł mnie z daleka

 

jak przykre to, lecz prawdziwe

 

 

 

 

 

2010